Лоиқ Шералӣ -لائق شیرعلی- Laiq Sherali

Гуруҳи мазкур ба хотири гиромидоштӣ устоди зиндаёд, фарзанди фарзонаи миллати тоҷик Лоиқ Шералӣ ташкил шуда дар он ашъори шоир чой дода шудааст.. "Ва ҳамчунин дар ин гуруҳ ашъори дигар шоирони форсу тоҷик низ ба шумо пешкаш хоҳад шуд". Зиндагинома Устод Лоиқ Шералӣ шоири бузурги муосири тоҷик 20 майи соли 1941 дар деҳаи Мазори Шариф воқеъ дар шаҳристони Панҷекати Тоҷикистон зода шудааст. Ӯ соли 1954 пас аз хатми мактаби ҳафтсолаи деҳаи Мазори Шариф ба Омӯзишгоҳи омӯзгории шаҳри Панҷекат дохил шуда, соли 1958 онро хатм кард. Таҳсил дар ҳамин донишсаро роҳи ояндаи ӯро таъйин намуд. Ӯ бо маслиҳат ва пуштибонии бародари фозилаш Қоришариф соли 1959 ба Душанбе меояд ва ба факултаи забону адаб ва торихи Донишгоҳи омӯзгорӣ дохил мегардад ва соли 1963 онро ба поён мерасонад. Пас аз ин, нахуст ба ҳайси муҳаррири шӯъбаи адабии радиои Тоҷикистон ва сипас корманди адабии рӯзномаи “Комсомоли Тоҷикистон”, мудири шӯъбаи назми маҷаллаи “Садои Шарқ”, мушовири Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон, сардабири маҷаллаи мӯътабари адабии “Садои Шарқ” – нашрияи Иттиҳодияи нависандагони Тоҷикистон кор кард. Ӯ Аз соли 1965 узви Иттифоқи нависандагони Иттиҳоди Шӯравӣ буд. Бояд ёдовар шуд, ки дар он солҳо мутобиқи расму қоидаи маъмул ҳар адиб, ки мехост узви Иттифоқи нависандагон шавад, бояд то он дам ҳатман ками кам як маҷмӯа чоп карда бошад. Вале бо назардошти истеъдоди равшани Лоиқи ҷавон ва исрори устод Мирзо Турсунзода ӯро бидуни ҳеч маҷмӯае ба таври истисно ва аз қоида берун ба узвияти Иттифоқи нависандагон пазируфтанд. Ӯ ҳамчунин узви Кумитаи марказии Ҷумҳурии Тоҷикис¬тон ва низ намояндаи Шӯрои олии Иттиҳоди Шӯравӣ буд. Устод Лоиқ аз соли 1991 то дами марг ба сифати Райиси Бунёди байналмилалии забони форсии тоҷикӣ ифои вазифа кард. 30 июни соли 2000 соати 12 бар асари бемории сактаи мағзӣ чашм аз ҷаҳон пӯшид. Ташйиъи ҷанозаи он гаронмоя 1 июл бо ҳузури ҳазорон мухлисаш баргузор ва пайкари покаш дар Оромгоҳи Лучоби шаҳри Душанбе дар паҳлӯи бузургони адаб ва ҳунари Тоҷикистон дафн карда шуд. Байти зеринро худи устод ҳанӯз соли 1998 барои санги мазораш васият карда буд: Дар рӯи замин намонд маъман, Эй гӯр, дуруд бодат аз ман. Устод соли 1978 барои маҷмӯаи “Хоки ватан” ва “Илҳом аз Шоҳнома” барандаи ҷоизаи давлатии Абӯабдуллоҳ Рӯдакӣ гардид. Ғайр аз ин ӯ унвони давлатии “Шоири халқии Тоҷикистон”-ро касб карда буд. Моҳи майи соли 1999 ба устод ҷоизаи байналмилалии “Нилуфар” эҳдо гардид. Он лаъли дилхунро бигӯ, Лоиқ видоат карду рафт, Он ёри маҳзунро бигӯ, Лоиқ видоат карду рафт. Қолиб тиҳӣ созам агар зору ҳазин, ҷони падар, Рав беди маҷнунро бигӯ, Лоиқ видоат карду рафт. Дар рӯи тобутам агар гулбаргафшонӣ кунанд, Он шохи гулбунро бигӯ, Лоиқ видоат карду рафт. Ду дида Ҷайҳун доштам аз марги армонҳои халқ Рав оби Ҷайҳунро бигӯ, Лоиқ видоат карду рафт. Озори дунё дар дилам аз реги ҳомун беш буд, Он реги ҳомунро бигӯ, Лоиқ видоат карду рафт. Дил додаам, дил бурдаам, ҷоми паёпай хурдаам, Он ҷоми ворунро бигӯ, Лоиқ видоат ка